Mędrcy

przybyli mędrcy

plackiem padli

złożyli dary

odjechali

wół miał pretensje:

powinni zaraz wziąć Jezusa

ukryć

ratować Go przed wrogiem

przed panem diabłem i Herodem

Kasprze Melchiorze Baltazarze

wół dyskutował tupał szurał

puknij się w głowę rzekł osiołek

bo przecież Matka Boska czuwa

Dwie postaci: wół i osiołek. Jeden z pretensjami , przestraszony. Drugi pełen ufności, pozbawiony obaw. Strach jest złym doradcą. Czasami prowadzi do udawania, że nie widzimy zła, albo stajemy po stronie zła. Ufność osiołka jest właściwszą postawą. Od ponad dwóch tysięcy lat różnego rodzaju Herodowie, próbują zniszczyć bohatera betlejemskiej nocy.

Lubię księdza Twardowskiego. Jest mistrzem słowa , paradoksu i celnej puenty.